วันอังคารที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2551

รักคือ...

อย่าให้ใครเขาเป็นจ้าวชีวิตเธอ นะคนดี
เพราะเธอเกิดมาบนโลกอันเสรี...
.
จริงเหรอ
.
เราอยู่บนโลกที่เสรีได้.....
เราไม่ให้ใครมาควบคุมชีวิตเราได้....
???
.
แล้วทำไมทำไม่ได้ซะที
.
...................
.
ไปเจอข้อความเก่าๆในบันทึกจากการพูดคุยกับอ.น้อย - พี่สาวแสนรัก
“การรักคนที่น่ารักนั้นไม่ยาก
แต่การรักคนที่ทำตัวไม่น่ารัก
คนที่ทำร้ายเรา
หรือแม้แต่เมื่อเขาผลักไสความรักของเรา
ความรักที่ให้จนเจ็บนี้
ถึงจะเป็นรักที่ไม่มีเงื่อนไขอย่างแท้จริง
.......ด้วยรักจนหัวใจสลาย และยังฟื้นขึ้นมารักใหม่ได้อีกครั้ง”
.
ความรักแบบนี้
ที่เราเคยเชื่อถือ ยึดมั่นมาตลอด
ดีจริงๆแล้วหรือ
.
หรือมันทำเราเป็นคนแสนดี
และทำให้คนที่เรารัก รู้สึกว่าเขาเป็นคนเลวมากขึ้นกว่าเดิม
.
(ความรู้สึกจากการนอนดูหนังเรื่อง Memory of Mutsuko กับน้องแนน)
.
พระเจ้าคือความรัก ========== ความรักคือพระเจ้า ?
.
เหรอ????
.
……………………….
.
แล้วตัวเราล่ะ
อยู่ที่ไหนกัน
.
.
หายใจไม่ออก
ช่วยด้วย

วันศุกร์ที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2551

วันอุ่นๆ

ในวันที่มันเดียวดาย
มองไปเห็นผู้คน
เดินชน เดินวนกันไป ในทุกๆวัน
มองดูผู้คนเดินเคียง
บางคนเดินคล้องแขนกัน
เห็นรักมากมาย
.
วันเงียบเหงา
ในวันที่มีแต่เรา
ไม่เหมือนอย่างเขา
ก็เราไม่มีใคร
.
จะมีไหมวันที่เจอใครซักคน
คนที่เขามีรัก ให้ชั้นรัก…รักจนหมดใจ
จะมีไหม ซักวันจะเจอใช่ไหม
คนที่ให้ชั้นรัก เขาอยู่ไหน เขาเป็นใคร…เมื่อไหร่จะเจอ
.
ในวันที่มันเดียวดาย
ใจกลับไม่เงียบงัน
โดดเดี่ยวอยู่ในคืนวัน ชั้นได้ยินอยู่
เพลงแห่งความหงาในใจ
จะมีใครไหมที่รู้
ได้ยินเหมือนกัน

วันเงียบเหงา ในวันที่มีแต่เรา
ไม่เหมือนอย่างเขา…ก็เราไม่มีใคร
.
จะมีไหมวันที่เจอใครซักคน
คนที่เขามีรัก ให้ชั้นรัก…รักจนหมดใจ
จะมีไหม ซักวันจะเจอใช่ไหม
คนที่ให้ชั้นรัก เขาอยู่ไหน เขาเป็นใคร…เขาคือใตร
.
เวลายังเดินอย่างช้าๆ ค่อยๆเดินไป
จนกว่าจะเจอ จะได้พบ
พบใคร
.
………….
.
เพลงของคุณน้องชาย
ที่โดนใจพอดีกับวาระนี้
.
เหงา แต่อบอุ่น
เศร้า แต่มีความสุข
.
รอคอย
อย่างมีความหวัง