เอาแต่ใจตัวเอง

"มองหาคนข้างกาย ลองถามเขาบ้างไหม ทุกคนรู้สึกเหงาเท่าๆกัน
อยากให้โลกเห็นใจ อยากให้คนสงสาร ทุกคนก็ต้องการเหมือนๆกัน
โอ้ใครหนอใครช่างทำเธอให้ น้ำตาหล่นไหลหลั่งริน..."

นั่นสินะ
ใครกันที่ทำ...
จะมีใครนอกจากตัวเราเอง


เราเหงา ก็เพราะเราโดดเดี่ยวตัวเอง
อยากให้คนสนใจ แต่เราเคยสนใจคนอื่นเท่าไหร่กัน

เรามองเห็นแต่ตัวเอง
ความเหงาของเรา
ความทุกข์ของเรา
ความเจ็บปวดของเรา
เห็นเพียงความจริงของเรา เท่าที่เราอยากเห็น
แล้วก็ขุดหลุมฝังตัวเองให้จมความเศร้าไปเรื่อยๆ
ไม่เคยมองคนอื่นเลย
ช่างเอาแต่ใจตัวเองจริงๆ

ได้เห็นความเป็นคนไม่น่ารักของตัวเรา
เจ็บปวด...
น้ำตาไหลริน เหมือนจะไม่มีวันหมด


ขอบคุณพี่เล็ก วี คุง สำหรับเสียงสะท้อนอย่างจริงใจ
และเสียงเพลงที่อ่อนโยน
ณ พลังกลุ่มแปลน กาญจนบุรี
กลางเดือน มิถุนายน

เมื่อใจถึงใจ

ช่วงที่ผ่านมารู้สึกเหนื่อย โกรธ เป็นทุกข์
ใจว้าวุ่น ปั่นป่วน
เรื่องราวมากมายที่เคยคิดว่าทนได้ เก็บกักไว้ได้ มันทะลักออกมาจนปั่นป่วนไปหมด...
ยิ่งภาวนายิ่งป่วน...ยิ่งแย่

เมื่อคืน...ได้ฟังความทุกข์ของเพื่อนรักอย่างลึกซึ้ง ยาวนาน
รับรู้ถึงความเจ็บปวดของเพื่อน
ช่วยอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงรับรู้ และอยู่กับเขา
น่าแปลกที่ทำให้ลืมทุกข์ของเราไปเอง

เช้านี้...ตื่นมารู้สึกใจอุ่นๆ นวลๆ สงบลงได้...

การมีเพื่อนร่วมทุกข์ และรับรู้ว่าเราไม่ได้โดดเดี่ยวบนโลกใบนี้
listening/empathy therapy ใช้ได้เลยทีเดียว