เมื่อใจถึงใจ

ช่วงที่ผ่านมารู้สึกเหนื่อย โกรธ เป็นทุกข์
ใจว้าวุ่น ปั่นป่วน
เรื่องราวมากมายที่เคยคิดว่าทนได้ เก็บกักไว้ได้ มันทะลักออกมาจนปั่นป่วนไปหมด...
ยิ่งภาวนายิ่งป่วน...ยิ่งแย่

เมื่อคืน...ได้ฟังความทุกข์ของเพื่อนรักอย่างลึกซึ้ง ยาวนาน
รับรู้ถึงความเจ็บปวดของเพื่อน
ช่วยอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงรับรู้ และอยู่กับเขา
น่าแปลกที่ทำให้ลืมทุกข์ของเราไปเอง

เช้านี้...ตื่นมารู้สึกใจอุ่นๆ นวลๆ สงบลงได้...

การมีเพื่อนร่วมทุกข์ และรับรู้ว่าเราไม่ได้โดดเดี่ยวบนโลกใบนี้
listening/empathy therapy ใช้ได้เลยทีเดียว